Dag 7, donderdag
38,1 KM, 10,5 km/h
HM (volgens Bikemap): 760 HM
Als ik ‘s ochtends wakker word regent het wederom, hoewel het bijna droog is als ik aan het inpakken ben. ‘s Ochtends spreek ik nog even de Poolse fietser die een half uurtje na mij zal vertrekken en een vrouw die met een reisgezelschap op reis is door Ijsland. Zij zijn met de bus dwars door Ijsland gegaan en volgens haar is het prachtig. Mijn geplande route gaat daar ook langs, maar ik loop een dag achter op schema en met de harde noorderwind die eigenlijk continue waait twijfel ik zeer sterk of ik dit wel moet doen.
Als ik op weg ben dient al snel de eerste crossing aan, één van velen deze dag, je leest verschillende aantallen op internet, tot en met 40 aan toe, maar ook kleinere aantallen lees je. Eén en ander zal afhankelijk zijn welke je meetelt, er zijn er ook diverse waar je gewoon doorheen kunt fietsen. Ik heb ze in ieder geval niet geteld. Na deze crossing, waar absoluut niet door te fietsen is, volgt een wel erg steile klim. Waar ik fietsend tot ongeveer halverwege kom, mede door de harde wind moet ik vanaf daar naar boven lopen.
De omgeving is wederom prachtig, afwisselend gedeeltelijk met mos begroeide heuvels en dus de al eerder genoemde riviertjes, beken en beekjes en wat verder weg sneeuw. De weg gaat dus regelmatig dwars door de rivieren en beekjes heen. Een gemiddelde crossing gaat als volgt:
Aanfietsen, denken “shit weer een crossing” (dat was natuurlijk nog niet bij de eerste het geval, dan is het nog leuk, maar na verloop van tijd wel, het kost elke keer weer veel tijd).
Inschatten of er doorheen te fietsen is, anders globaal de beste doorsteekplek zoeken en daarnaartoe fietsen.
Bij een te diepe of brede rivier een keer langs de kant lopen en de rivier goed inschatten, vaak moet je echt goed kijken. De meest logische plek is vaak niet de beste plek, dan zit er verderop toch nog een dieper stuk.
Met de fiets naar die plek lopen.
Schoenen en waterdichte sokken (wat een uitvinding is dat) uit, sandalen aandoen.
Bij twijfel een keer zonder fiets door de rivier (heb ik slechts één keer hoeven doen).
Met fiets door de rivier.
Sandalen uit, evt. even terug naar de rivier om voeten en sandalen schoon te spoelen.
Voeten afvegen met buitenkant waterdichte sokken en schoenen weer aan.
Verder fietsen.
En dat moet ik vandaag zo’n tien a vijftien keer doen.
Na een vijftiental kilometer gaat de weg samen met een riviertje door een kloof, bij de eerste crossing volg ik het volledige stappenplan. 100 meter verder is echter alweer een crossing, dus kan ik alle stappen weer doorlopen. Gelukkig komen er op dat moment net twee fietsers van de andere kant. Het blijken twee Vlamingen.
Zij hebben net als ik bij de eerste de beste crossing hun schoenen nat gekregen, zij hebben echter geen sandalen of reservepaar schoenen bij zich. Wel lekker lichtgewicht, maar ze zijn wel jaloers op mijn tweede paar schoenen en sandalen. Als ik vraag of er op korte termijn nog meer crossings komen, moeten ze even lachen, blijkt dat er op korte termijn nog zeker een stuk of drie moeten komen. Ik besluit dus nog maar even op mijn sandalen verder te fietsen.
Als ik na drie crossings mijn schoenen weer aandoe volgt er een paar honderd meter verder alweer één, ditmaal een behoorlijke brede. Dit is degene die ik eerst zonder fiets doorga, waarbij ook een automobilist profiteert van mijn onderzoek. Aan de andere kant komt een andere fietser mij tegemoet, waarmee ik aan de praat raak.
Het is een Israeliër die al ruim een maand door Ijsland aan het fietsen is en vanuit het Noorden dwars door Ijsland is gefietst, volgens hem is de weg hier in vergelijking met de wegen in het binnenland een snelweg, maar is het wel machtig mooi.
Hij waarschuwt mij nog wel voor de volgende crossing, een hele smalle, maar erg diep volgens hem. Hij wilde er fietsend doorheen, maar die was zo diep dat hij vast kwam te zitten waarbij zijn voortassen volledig onder water kwam en er van bovenaf water in gelopen is.
Als ik vervolgens bij dit riviertje aankom begin ik even te twijfelen, links kan ik er toch gewoon doorheen fietsen? En uiteindelijk is het geen probleem en fiets ik zo naar de andere kant. Wel volgt er vrij snel na weer een nieuwe doorsteek, met ditmaal aan de andere kant een prachtige picknicktafel, dat is toch wel handig na zo’n oversteek, even rustig zitten om je schoenen weer aan te doen.
De omgeving blijft onverminderd mooi en fascinerend en de weg is zeker redelijk te noemen. Wel zijn er nog talloze steile korte klimmetjes.
De laatste kilometers gaan langs een meer en is het zowaar bijna helemaal vlak en met de wind in de rug “vlieg” ik naar Landmannalaugar, het is lang geleden dat ik op het vlakke rond de twintig kilometer per uur fiets. Het is trouwens de hele dag bewolkt geweest en regelmatig regende of miezert het.
Landmannalaugar is een vrij grote camping, om er te komen is er eerst nog wel een hindernisje, een looppaadje een stukje de heuvel op, maar uiteindelijk blijkt dit ook goed te doen. Ik zet mijn tent op en versterk de haringen net zoals iedereen met de talloze stenen die er liggen. ‘s Middags maak ik nog een korte wandeltocht in het prachtige gebied achter de camping, het begint echter vrij hard te regenen en ik besluit terug te gaan naar de camping.
Terug bij de tent schiet een Belgische fietser mij aan, hij vergelijkt de camping met Woodstock nadat hij een aantal dagen in het wild heeft gekampeerd. “And then I was coming here and I see all these tents, I am thinking this is Woodstock! Where are the bands?” Hij is echter blij om mij te zien, hij komt nu van het noorden af en wil nu via de F208 naar het zuiden en hij heeft gehoord dat er een aantal rivierdoorsteken zouden zijn die niet door te komen zijn.
Ik kan hem geruststellen, wel vertel ik hem het verhaal van de doorsteek op de F210 waarbij het water bij mij tot mijn middel kwam. Ja, als het bij jou tot en met daar komt, gaat het bij mij zo: (beweegt zijn hand voor zijn hoofd langs) “blup…blup…blup”. Ja, daar had ik eigenlijk nog niet over nagedacht, ik ben zelf vrij lang (1 meter 95) en hij is een relatief klein mannetje.
Ik doe een paar inkopen bij de “Mountain Mall”, een tot winkeltje omgebouwde bus, verwacht er niet te veel van, maar na een paar dagen geen winkel is het wel lekker wat anders te drinken te kunnen kopen (waaronder een paar light biertjes) en ik haal nog wat te knabbelen voor vanavond. De tuintafels onder het afdak zijn allemaal bezet en dus besluit ik maar bij de tent te gaan koken, helaas begint het te regenen waardoor ik het in de voortent op moet eten. Hierna lees ik ook nog wat in de voortent. De light biertjes smaken erg goed!
Als ik naar de WC moet kom ik mijn Poolse vriend van gisteren tegen, hij is een half uur na mij vertrokken en kwam drie uur later aan. Hij vond het vreselijk zwaar en dat voor iemand die vorig jaar nog in Siberië fietste. De camping is met 1200 ISK niet duur, maar het douchen kost ook 500 ISK. Wel heb ik inmiddels besloten morgen terug te gaan naar de ringweg, met de harde noorderwind en de wegen waardoor je niet echt opschiet is het nog zwaarder dan ik verwachtte.
