Dag 8, woensdag 22 juli 2009, Crosshill – Arran
88 KM, 15,2 KM/H
HM: 570 HM (volgens Bikemap)
Ik zie vooraf een beetje op tegen deze dag, een groot deel gaat door plaatsen, ik moet op zoek naar remblokjes en ik moet met de ferry naar Arran Island, maar ik heb geen idee hoe laat deze gaat.
Voor het eerst word ik deze vakantie ‘s nachts een paar keer wakker door harde regen, maar goed dat ik de tent niet helemaal in het hoekje heb gezet, want ‘s ochtends staat daar een grote plas water. Ook bij het opbreken en het eerste deel van de dag regent het nog af en toe.
Het eerste deel gaat voornamelijk nog door de weilanden en af en toe een dorpje of wat bos. Daarna volgt het stedelijke gebied en als ik aan het eind van Ayr bijna per ongeluk naar links kijk zie ik ineens een fietsenzaakje. Als ik vraag naar ‘brakepads’ tovert de man direct een zakje met vier van de juiste remblokjes tevoorschijn en vraagt hoeveel ik er wil hebben. Ik antwoord twee en de man wil het zakje al openmaken om er twee uit te halen, ik bedoel echter twee zakjes van twee paar remblokjes. Ze zijn tot dusver zo snel gesleten dat ik geen risico wil lopen zonder komen te zitten en zo zwaar zijn ze niet om mee te nemen. De beste man zal wel gedacht hebben, rare mensen die Nederlanders, maar ik ben er blij mee.
De rest van de route volg ik afwisselend de NR-route, die voornamelijk de kleinere fietspaden pakt en de E2E route die de wat grotere wegen volgt, afhankelijk van hoe makkelijk de NR-route te volgen is. Het valt echter alleszins mee en de zon begint ook weer af en toe te schijnen. Af en toe is het wel even zoeken hoe de route gaat, maar echt heel erg verkeerd fietsen kan bijna niet, met de zee links waar natuurlijk verderop ook de haven zit. Als ik even stilsta om te kijken naar de route, komt er zowaar zelfs een Schot naar mij toe om spontaan de weg te wijzen.
Onderweg naar Androssan begin ik mij te haasten, ik meen mij vaag te herinneren dat de ferry om 14.30 uur gaat en het fietsen door de plaatsen schiet niet echt op. Voorin Androssan komt er een man naast mij fietsen en hij vertelt mij dat de ferry over twee uur vertrekt.
Rustig rijd ik het stuk door Androssan richting de terminal, waar ik een uur te vroeg ben. Ik drink een kop koffie in het restaurant en stuur een aantal sms’jes. De overtocht is op een redelijk grote boot en ik dood de tijd met het lezen van het routeboekje.
De eerste kilometers van de weg over de Isle of Arran zijn nog behoorlijk druk, waarschijnlijk veelal auto’s die ook net van de ferry afkomen, maar langzamerhand wordt het rustiger en is het heerlijk fietsen over dit schitterende eiland. Eerst langs de kust met bomen en op de achtergrond hoge kale bergen en later tijdens een redelijk lange klim wordt het landschap steeds leger.
Als ik eenmaal aan het klimmen ben is het zo warm dat ik mijn beenstukken en jasje uit kan doen. De lucht is inmiddels ook bijna volledig blauw geworden. Tijdens de lange mooie afdaling krijg ik het gevoel dat ik achter met ijzer op ijzer aan het remmen ben.
De camping zelf is niet onaardig (8 pond) en er zouden meer Nederlanders moeten staan, maar die kan ik niet ontwaren. Wel zie ik een aantal andere vakantiefietsen staan, maar de eigenaren zie ik nergens.
Wel ben ik voor het eerst gebeten door midges, maar de jeuk valt tot dusver mee. Ook regent het ‘s avonds af en toe even en heb ik mijn achterremmen maar weer vervangen. Ik ga op tijd naar bed, want ik wil morgen de eerste ferry halen en daarna op naar Oban, een lange dag.
